Kwebbel, haar luipaardenhaarband en de ervaren spijbelaar

"Denk je dat 'ie zo niet gejat wordt?" Vraagt Kwebbel als ze hijgend de trein inkomt aan de jongen achter haar. “Ik heb net gedaan alsof ik m op slot deed met een oude ketting. Die hangt er wel omheen, hij zit alleen niet dicht.” De trein rijdt al en de jongen ziet de fiets uit zicht verdwijnen. “T is wel een mooie.” Zegt hij. “Ja, he? Ik heb m gekregen voor mijn twaalfde verjaardag” licht ze trots toe. Het is even stil. “Wat zeggen we nu tegen de klas?” vraagt ze dan “Niks natuurlijk” antwoord de jongen stoer. “Ze kunnen toch niks bewijzen.” “Ja, maar wat als ze er nou naar vragen? Ze zeggen vast dat we een trein eerder hadden moeten nemen .” “Ja maar wij konden toch ook niet weten” Hij dempt zijn stem en buigt naar haar toe. “dat deze trein vertraging zou hebben?” hij kijkt haar veelbetekenend aan. Nerveus schuift ze haar haarband met luipaardenprint opnieuw op haar hoofd. “Oja, niemand anders uit onze klas reist met deze trein…” ze leunt achterover maar schiet overeind alsof er een punaise uit de rugleuning steekt. “Oh, nee! Ik bedoel jawel!” roept ze verschrikt. “Janine’s ouders gaan scheiden en daarom logeert ze bij haar oma! Nu gaat zij ook met deze trein!” Hij kijkt even bedenkelijk, maar gromt dan “Janine moet haar ** houwe.” Kwebbel bestudeert zijn gezicht en zegt lachend: “O, ja das waar ook” Zijn hoofd wordt rood. “Wat?” snauwt hij geïrriteerd. “Je vond haar léúk!” giechelt het meisje “Heb je haar eigenlijk een roos gestuurd met die rozenactie* gister op school?” “Hmpf! Ik hoef r niet meer” De bruine ogen tegenover hem worden groot. “Waarom dan niet?” Hij kijkt weer naar buiten. “Omdat ze met Joey heeft, daarom!” Oh, dat wist ik niet?“ Zegt ze opgewonden over dat nieuwtje. “”Sinds wanneer?” Hij antwoordt niet waarop ze zucht. “Ach joh, trek het je niet aan, dan heb je altijd nog Sharon, Laura, Antoinette is ook heel leuk trouwens, Suzanne, en, oh!” Ze wrijft in haar handen “Suus en ik hebben zo’n roos gestuurd naar Tom! Kijken of hij nou nog op gaat scheppen. Sharon denkt…” Terwijl ze doorbabbeld kijkt hij door het raam tot aan het station waar hij achter (het ge-) Kwebbel aan, naar school sjokt.

**censuur
* het is 15 februari